Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Ένα παιδί ρωτάει για την κρίση

Ήταν ένα παιδάκι που αντί για παιχνίδια και μπαλόνια είχε φτιάξει με σύρμα ένα σχήμα καρδιάς και έπαιζε με αυτό όλη μέρα. Λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι του βρισκόταν ο σταθμός των λεωφορείων και συνήθιζε να πηγαίνει εκεί, γιατί του άρεσε να βλέπει τα τόσο μεγάλα οχήματα. Του φαινόταν περίεργο πως γίνεται να φτιάξει κανείς ένα τόσο μεγάλο πράγμα με ρόδες. Πάντα είχε την απορία που πάει όλος αυτός ο κόσμος και από πού έρχονται!







Τον τελευταίο καιρό όμως, συνέβαινε κάτι που του έκανε εντύπωση! Τα μεγάλα λεωφορεία δεν ξανάφεραν κόσμο, μόνο έφευγαν γεμάτα. «Γιατί να γίνετε αυτό;» αναρωτιόταν, αλλά δεν μπορούσε να δώσει μια απάντηση.




Ένα απόγευμα, που είχε πάρει την συρμάτινη καρδιά του να την πάει βόλτα, τον σταμάτησε στον δρόμο μια κυρία με σουβλερή μύτη και τον ρώτησε αν ξέρει τον δρόμο που οδηγεί στον σταθμό των λεωφορείων.
- «Θα ταξιδέψετε;» την ρώτησε.
- «Ναι, σε μια ώρα φεύγω» απάντησε η κυρία.
Βρήκε τότε ευκαιρία να την ρωτήσει, γιατί τον τελευταίο καιρό, φεύγει τόσος πολύς κόσμος τον τελευταίο καιρό. Η κυρία του είπε πως έφευγε για να βρει δουλειά σε μια άλλη χώρα. Δεν μπορούσε να ζει χωρίς αξιοπρέπεια και πως είχε αγανακτήσει, γιατί οι άρχοντες που διοικούσαν τον τόπο της ήταν κακοί και σπάταλοι.




Το παιδί την χαιρέτησε και της ευχήθηκε καλή τύχη. Πήρε τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι, χωρίς την συρμάτινη καρδιά αυτή τη φορά. Την είχε χαρίσει στην κυρία με την μεγάλη μύτη.





Όταν έφτασε σπίτι η μαμά του τον ρώτησε τι απέγινε η καρδιά από σύρμα και το παιδί της διηγήθηκε όλη την ιστορία. Επίσης, την ρώτησε μήπως έπρεπε να φύγουν και αυτοί. Η μαμά του έστυψε μια λεμονάδα, φώναξε τον μπαμπά και άρχισαν να του λένε τι πραγματικά συμβαίνει.
- «Όντως, στη χώρα μας αυτοί που καθορίζουν τις τύχες μας είναι σπάταλοι και πολλές φορές παίρνουν άδικες αποφάσεις. Πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται να φύγουν, οι περισσότεροι νέοι, γιατί δεν αντέχουν να ζουν μια τέτοια κατάσταση.» του είπε η μαμά.
- «Εμείς δεν φεύγουμε» είπε ο μπαμπάς του και συνέχισε «Όλα μπορούν να μας τα πάρουν εκτός από τις ψυχές μας. Αυτές τις εξουσιάζει ο Θεός. Όλο αυτό που γίνεται σήμερα μπορεί να αλλάξει, αλλά πρώτα πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Αν δεν αλλάξουμε τρόπο ζωής και δεν παραμερίσουμε τον εαυτό μας για να δούμε τους άλλους γύρω μας με περισσότερη αγάπη, δεν γίνεται να αλλάξει τίποτα!»
- «Δηλαδή πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς και μετά οι άλλοι» είπε το παιδί με τρόπο που φάνηκε να τα κατάλαβε όλα